08/21 1393
وال پست (نگهدارنده دیوار)
- نوشته شده توسط مسعود شریفی
- دسته: مطالب آموزشی
ملاحظات وال پست ها
دیوارهای غیر سازه ای و تیغه ها
- حداکثر طول مجاز دیوار غیر سازه ای یا تیغه بین دو پشت بند عبارت است از 40 برابر ضخامت دیوار یا تیغه و یا 6 متر هر کدام که کمتر باشد.
پشت بند باید به ضخامت حداقل معادل ضخامت دیوار و به طول حداقل بزرگترین دهانه طرفین پشت بند باشد. به جای پشت بند می توان عناصر قائم فولادی، بتن مسلح و یا چوبی در داخل تیغه یا دیوار قرار داد و دو سر عناصر را به طور مناسبی در کف و سقف طبقه مهار نمود.
- حداکثر ارتفاع مجاز دیوار های غیر سازه ای و تیغه ها از تراز کف مجاور 5/3 متر است. در صورت تجاوز از این حد باید با تعبیه کلافهای افقی و قائم به طور مناسبی به تقویت دیوار مبادرت گردد.
- تیغه هایی که در تمام ارتفاع طبقه ادامه دارند باید کاملا به زیر پوشش سقف مهار شوند، یعنی رگ آخر تیغه با فشار و ملات کافی در زیر سقف جای داده شود.
لبه فوقانی تیغه هایی که در تمام ارتفاع طبقه ادامه ندارند باید با کلاف فولادی یابتن مسلح ویا چوبی که بر سازه ساختمان و یا کلافهای احاطه کننده تیغه متصل می باشد، کلاف بندی شود.
- لبه قائم تیغه ها نباید آزاد باشد. این لبه باید به یک تیغه دیگر و یا یک دیوار عمود بر آن، یکی از اجزای سازه و یا عنصر قائم (همانند یک ستونک) که به همین منظور از فولاد، بتن مسلح ویا چوب تعبیه می شود با اتصال کافی تکیه داشته باشد.
ستونک می تواند از یک ناودانی نمره 6 (ویا پروفیل فولاد معادل آن)، ویا از بتن مسلح و یا چوب تشکیل شود. چنانچه طول تیغه پشت بند کمتر از 5/1 متر باشد، لبه آن می تواند آزاد باشد.
- در صورتی که دیوار و تیغه متکی به آن بطور همزمان ویا به صورت لاریز و یا به صورت هشتگیر چیده شوند، اتصال تیغه دیوار کافی تلقی می گردد. ولی چنانچه تیغه بعد از احداث دیوار و بدون اتصال به آن ساخته شود باید در محل تقاطع به نحو مناسبی به دیوار متصل و محکم گردد. دو تیغه عمود بر هم باید با یکدیگر قفل و بست شوند.
منبع : آیین نامه طراحی ساختمانها در برابر زلزله